Kręć się kręć wrzeciono....

            Ostatnio fascynuje mnie bardzo przędzenie.Podglądam blogi o tej tematyce,szukam informacji,przygotowuję się.Mam zamiar się nauczyć.Problemem na razie jest brak kołowrotka,który obiecał mi kupić mój Pan Mąż,ale niestety skuli braku funduszy będzie mógł spełnić obietnicę dopiero w przyszłym roku(gdzieś w okolicy kwietnia, maja,).Skręca mnie strasznie,bo chciała bym już,natychmiast i w tej chwili,a nawet wczoraj,ale ...trudno,muszę zaczekać.Myślałam o kupnie używanego,ale mądrzy ludzie odradzili mi,przekonali,że warto poczekać.Więc czekam.Czekanie umilam sobie zabawą z wrzecionem,które nawet sobie sama zrobiłam.Jest to trudna sztuka(to przędzenie na wrzecionie)ale się zaparłam zadnimi łapami,że się naumiem.I koniec.I kropka.
   Zaczęłam od resztek czesanki w bardzo żywych kolorach(żeby w ogóle sprawdzić "z czym to się je").Nawet jakoś poleciało,a właściwie się pokręciło:)))))I z pierwszych metrów ukręconej przeze mnie włóczki zrobiłam etuja na telefon.Moja rodzinka kpi ze mnie,z etuja,z kolorów tegoż,ale ja się nie martwię i się cieszę efektem

Kolory żywe bardzo,musicie przyznać.
Tymczasem jak tylko Lucek śpi wyciągam wrzeciona i uczę się dalej kręcić.Może kiedyś się nauczę.W każdym razie nie zniechęcam się pomimo tego,co mi  na razie wychodzi:))))
A wychodzi coś takiego:

Pozdrawiam Was serdecznie i dziękuję,że do mnie zaglądacie:)))