Były pogaduchy,śmiechy,nauka drutowania i wyplatania koralików,(ja stchórzyłam i nie uczyłam się tym razem-wolałam patrzeć jak pilna Frasia pod okiem Tobatki zgrabnie nawleka koraliki na żyłkę:))
Czas tak cudowny,niestety za szybko zleciał.Żal było mi się rozstawać z tak Wspaniałymi Dziewczynami,ale wszystko co dobre...można kiedyś powtórzyć:)Taką mam nadzieję.Dziękuję Wam Kochane za tak miłe chwile.
A od Tobatki prezent dostałam śliczny-zrobiony przez nią własnoręcznie-śliczną zakładkę do książki i cudne markery.O!!!
Cieszę się, że też się dobrze bawiłaś :)). I też uważam, że koniecznie trzeba to kiedyś powtórzyć :).
OdpowiedzUsuńNa koraliki w Twoim wykonaniu jeszcze przyjdzie czas ;), teraz czekam na sweterek, który tak dzielnie dziergałaś :). Buziaki :*
ooo ty tez masz takie sliczności....fajnie Wam, że macie do "się" blisko:)
OdpowiedzUsuńAle zazdroszczę!! Ja co prawda też byłam na robótkowym spotkaniu w Gdańsku, ale bardzo bym chciała poznać osoby z którymi Ty spędziłaś czas. Szkoda, że to tak daleko. Pozdrawiam:)
OdpowiedzUsuńBardzo pomysłowe, koralikowe cudeńka :)
OdpowiedzUsuńAle piękności zrobiłas cudo pozdrawiam cieplutko
OdpowiedzUsuńPrzecież patrząc też człowiek się uczy:)))))
OdpowiedzUsuńJa również dziękuję za przemile spędzony czas - fakt, trudno się było rozstać!
OdpowiedzUsuńJutro już niestety wracam do domu, ale w sobotę będę się spotykać z moimi lokalnymi craftkami :)
Cudne!!!
OdpowiedzUsuńFajne spotkanie i cudny prezencik dostałaś-pozdrawiam
OdpowiedzUsuń