Pierwsze filcowanki.

              Nie pierwsze oczywiście,bo czasem udawało mi się co nieco sfilcować w praniu niechcący.Żal potem okrutny,zwłaszcza kiedy filcowaniu ulegała jakaś ulubiona rzecz,zwłaszcza,że proces to jest raczej nieodwracalny.Tak bywało,kiedy byłam niedoświadczoną jeszcze gospodynią domową (hi,hi !pomyślałby kto,że teraz to jestem taka strasznie doświadczona!);).
Tym razem filcowałam specjalnie.Poczytałam tu i  ówdzie i wybrałam najprostszy dla mnie sposób(grunt to iść na łatwiznę!) ;).Zrobiłam na drutach, z wełenki oczywiście,motywy, a potem poddałam je torturom we wrzątku,w lodowatej wodzie,miętosiłam,tarłam i na koniec wyszło takie coś.

Broszki sobie takie,ale to jest moja pierwsza próba,mam nadzieję,że następne filcowanki wyjdą mi lepsze.Przy okazji chciałabym się pochwalić broszką,którą mój synuś zrobił dla mnie  będąc w zerówce,11 prawie lat temu.Jest zrobiona z modeliny i dopiero wczoraj dowiedziałam się,że zwinęła się niechcący,w trakcie suszenia.A dla mnie jest to najpiękniejsza na świecie broszka.